Dla których środków trwałych?
Indywidualnych stawek amortyzacji nie można zastosować do nowych środków trwałych, a jedynie dla tych, które były kupowane jako używane. W przypadku maszyn, urządzeń, środków transportu (czyli środków trwałych zaliczanych do grupy 3 – 8 KŚT) należy udokumentować, że środki trwałe były użytkowane przed zakupem przez co najmniej 6 miesięcy, a w przypadku budynków i budowli – że były użytkowane co najmniej 60 miesięcy (czyli 5 lat).
Ponadto indywidualne stawki amortyzacji można zastosować do tych środków trwałych, dla których trzeba było – przed przyjęciem do użytkowania – ponieść nakłady ulepszające w wysokości co najmniej 20% ich wartości w przypadku środków trwałych zaliczanych do grupy 3 – 8 KŚT, lub 30% ich wartości w przypadku budynków i budowli.
Na czym to polega?
Zastosowanie stawki indywidualnej oznacza, że przedsiębiorca samodzielnie określa roczny procentowy odpis amortyzacji dla danego środka trwałego, i to niezależnie od stawki, wskazanej w Wykazie – załączniku do ustawy.
Oczywiście ustawa narzuca tu pewne ograniczenia, czyli minimalne okresy amortyzacji.
Nie krócej niż…
Ustawa przewiduje, że ustalony przez przedsiębiorcę okres amortyzacji za pomocą stawki indywidualnej nie może być krótszy niż:
- 24 miesiące – dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3, 4, 5, 6 lub 8 KŚT, gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25 000 zł,
- 36 miesięcy – dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3, 4, 5, 6 lub 8 KŚT, gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25 000 zł i nie przekracza 50 000 zł,
- 60 miesięcy – dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3, 4, 5, 6 lub 8 KŚT, gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 50 000 zł,
- 30 miesięcy – dla środków transportu, czyli środków trwałych zaliczonych do grupy 7 KŚT,
- 10 lat – dla budynków (lokali) i budowli, z tym że dla niektórych budynków i budowli przepisy przewidują dodatkowe wyjątki lub nieco odmienny sposób obliczania,
- 10 lat – dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach.
